ANTİDEPRESAN TUZAĞI

Hani ‘dünyanın çivisi çıktı’ denir ya tam da o zaman dilimine şahitlik ediyoruz galiba. Belki bir başkası tüm bu yaşananlara ‘kıyamet alameti’de diyebilir.
Son zamanlarda psikolojisinin bozuk olduğunu söyleyen insan sayısı İstanbul trafiğindeki araç sayısını geçti. Üstelik bunlar arasında çocuk denecek yaşta gençlerin sayısı da hiç de azımsanamayacak ölçüde.
Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de antidepresanlar adeta yok satıyor. Küçük bir araştırma ile öğrendiğim rakamlar korkutucu seviyede. Meğer ülke “açık tımarhaneye” dönmüş de haberimiz yokmuş.
İşte rakamlar:
Türkiye’de 2003 yılında 14 milyon kutu antidepresan kullanılırken, 2012 yılında 37 milyon kutu, içerisinde bulunduğumuz 2017 yılında 40 milyon kutuyu aşmış durumda. Başka bir ifade ile Türkiye’de her 10 kişiden biri psikiyatrik ilaç kullanıyor.
Bu gidiş pek hayra alamet değil!
Öncelikle antidepresanların başta depresyon olmak üzere psikiyatrik hastalıkları iyileştirip iyileştirmediği konusunda hala çok ciddi tartışma ve itirazlar söz konusu. Buna rağmen, psikiyatri servislerine gidip de ilaç yazılmadan çıkan kimse yok gibi. O zaman burada başka bir hesap mı var?
Son on-on beş yılda Türkiye’de boşanmaların arttığı, sosyal ve ahlaki çöküşün ivme kazandığı, şiddet ve suça sürüklenme vakalarında artış olduğu herkesin malumu. Hayatı zorlaştıran ve tahammülü zorlayan bu konularda insanların antidepresanlara sarılması yağmurdan kaçarken doluya tutulmak olmaz mı?
Yaşanılan sosyal, ekonomik ve ailevi buhranların çözümü olarak ilaçtan medet ummak (gerçek hasta ve hastalıklar istisna) sorunlu bir bakış açısıdır. Üstelik bu durum insan fıtratına terstir. Hayat bir yerde problemlerin varlığı ile anlamlıdır. Problem-çözüm=mutluluk silsilesidir hayatı anlamlı kılan.
En tabi ve sıradan kaygı ve üzüntülerde çareyi ilaçta aramak anlamsız bir kolaycılıktır.
Çözüm mü?
Antidepresan tuzağından olabildiğince uzak durmaktır. Yazılanlara itirazı olanlar varsa Dr. Mutluhan İzmir’in “ANTİDEPRESAN TUZAĞI” isimli kitabını okumalarını tavsiye ederim.