Hayat insana kalleştir...
Neden mi?
İnsanın insana sırt döndüğü bu dünya da dost dediğiniz kardeş dediğiniz en yakın akrabanızdan bile yakın gördüğünüz dostlarınızın size sırt dönüşünü...
Ve bir gün bakarsınız ki; değişmiştir düzen..
Unutulmuştur verilen sözler, edilen yeminler...
Meselenin köprüye geçene kadar yoldaşlık, yarenlik etmek olduğunu anlarsınız..
İşte o bakıştır yüreğinizi burkan sizi sevdiklerinizden, günlük hayatınızdan uzaklaştıran...
Bir an sendelersiniz..
Bir kusur ararsınız kendinizde , şöyle bir toparlanır acaba dersiniz!
Ben mi yanlış yaptım!!!
Sonra içten içe bir hırs bürür bedeninizi.. ,
Bu hırs ihanete, verilen sözlere aldırış etmeyen, düzenim devam etsin diyen zihniyete bir başkaldırıdır. Ruhunda isyan vardır...
Neden mi?
Çünkü, insansınız! Bu hayatta haksızlığa, ihanete, düzene ve düzenim devam etsin diye sözünden vazgeçenlere insanlık onurunu hatırlatmak gerçekleri haykırmakta insana mahsus bir duygudur. Aslında vefasızlık gösterenler de kendi karakterlerini ortaya dökerler. Ve insan oğlu’kendi vefasızlığına yıkıp kırdıklarına verdiği sözün değerini bilmeden yaşarken adı çıkmıştır; “vefasız dünyaya” İnsanoğlu vefa duygusunu zedelerse onun yerine koyacağı bir başka duygusal terimde yoktur. Arkadaşlarınıza ve dostlarınıza karsı samimi olun. Samimi değilseniz
karşı samimi olun. Samimi değilseniz söz vermeyin söz verdiyseniz sahip çıkın. Sizin elinizden tutanın elinden tutun.. Size bir adım gelene siz koşar adımlarla gidin... Hayatınızın belirli noktalarında maddi zorluklar yaşayabilir ve sözünüzü yerinize getiremeyebilirsiniz. Dostlarınızda sizi anlayışla karşılar. Lakin vefasızlık yaptığınızda ne dostunuz ne de çevreniz size el uzatır, dil katar. Bilir ki vefasız bir dostsunuzdur. Vefası olmayanın dostluğu da sahtedir. Çünkü vefasız bir dostun getirisi yoktur. Herkes bunu bilir ve buna göre dostunu sırdaşını seçer. Bu durum bu gün dillendirilmese de günü geldiğinde konuşulacak bir söz olarak ortaya çıkar. İşte kazandığını zannettiğin gün kaybetmeye yüz tuttuğun gün olur... Ve bir Kızılderili atasözü der ki; “İhanet arkadaşlık zincirini karartır, fakat vefa onu her zamankinden daha parlak yapar”
Hayatta hiç kimseye karşı hiç bir çıkar uğruna sevdiklerinize özellikle söz verip yola çıktıklarınıza vefasızlık yapmayın... Hayat size günlük fırsatlar sunar... Bunun karşılığında heybenize koyduğunuz azık vefasızlık ise işte size Ziya Paşa der ki; “Vefasızın meclisinde bade içilmez”.......... Unutmayın yolda bıraktıklarınız aslında sizi siz eden değerlerdir. İnsanların gönül sofrası vardır..
Gönül sofrasına vefasızlık iksirini koymayın. . Dost sizin koyduğunuz vefasızlık iksirini içmesine içer de gösterdiğiniz tavrın, vefasızlığın yarasını saracak merhem bulunmaz...
Ne diyelim dostlar günümüz dünyasında vefa üzerine çok söz söylenir çok laf edilir. Amma velakin insanız işte; kimimiz makama, kimimiz paraya, kimimizde bir günlük saltanata değişiriz dostlarımızı!
Siz siz olun vefa’dan sadece boza alıp dostlarınızın üzerinde pişirmeyin... Gün olur devran döner bozanın acısı geçerde vefasızlığın kırdığı gönlünden acısı geçmez dostlar...
